This is it!

18 december 2015 - Groningen, Nederland


Onze laatste week van stage eindigden we met 3 dagen outreach, een dag op de verloskamers en onze eindpresentatie. Deze outreach bestond uit het vaccineren en het geven van vitamines aan kinderen in nabijgelegen dorpen. Deze vorm van outreach heeft het ziekenhuis 2 keer per jaar en duurt een week. De eerste ochtend moesten we om half 8 klaar staan bij het ziekenhuis voor onze eerste keer outreach. Nieuwsgierig naar het onbekende waren we super op tijd bij het ziekenhuis en hadden we er zin in. De eerste dag zouden we naar het nabijgelegen dorp Mashitolo gaan waar we ruim een week geleden naar toe gelopen waren en waar we allemaal verbrand van terugkwamen. Om half 8 was er nog niemand in velden of wegen te bekennen en hebben we de ochtendbespreking maar gevolgd, wel met de angst dat we de outreach zouden missen. Na de bespreking konden we nog niet vertrekken en moesten we wachten op toestemming van een non om te mogen gaan. Om 10u was het dan eindelijk zover.

Er zijn honderden kinderen gevaccineerd en wij hebben de kinderen druppels Vitamine A, druppels tegen polio en ontwormingstabletten gegeven. De kinderen, bang voor ons als muzungu, waren vaak helemaal overstuur van een paar druppeltjes in de mond. De laatste outreachdagen werden we door de locals uitgenodigd. We hebben bij mensen thuis in een hutje en in een schoolgebouw traditionele gerechten gegeten. Dit waren nshima (cassave/maispap), gedroogde minivisjes (nog kleiner dan je pink), omelet in tomatensaus en een soort van boerenkool (gemaakt van cassavebladeren). Een heerlijke uitdaging, vooral de visjes!

Alle vrouwen dragen hun kinderen hier op hun rug in een chitenge (traditionele omslagdoek). Om het kind op de rug te krijgen wordt het bij een armpje opgepakt en op de rug gehesen om vervolgens de chitenge om het kind te knopen. Ondertussen blijft het kind rustig op de rug liggen. Wij vonden dit er erg leuk uit zien en wilden het wel graag filmen om in Nederland te kunnen laten zien. Zo werd het ons voorgedaan, maar nog veel leuker was dat wij zelf ook een kindje op onze rug mochten binden! Al met al weer een ervaring op ons lijstje erbij om nooit te vergeten. 

Donderdag was onze laatste dag op de verloskamers. We hoopten allen nog een mooie bevalling te doen. Echter liep de dag anders. Het was super rustig op de verloskamers. Uiteindelijk zijn we de hele dag bezig geweest met voorbereidingen van onze presentatie. We hadden wat stress, want we hadden alleen maar iPads mee en geen laptop. Gelukkig konden we na het kopen van beltegoed/internettegoed de laptop van een verloskundige gebruiken om iTunes te downloaden. 'S avonds hebben we vuur gemaakt en hebben we, zoals beloofd aan onze buurkids (de kinderen van de dokter), marshmallows verhit en gegeten. Om hierna onze ziekenhuisjasjes, die we niet mochten achterlaten, ritueel te verbranden.

Vrijdag was de dag van onze eindpresentatie en vertrek naar Lusaka. De ochtend begon vroeg met een wekker die om 5u ging. Het laatste werd ingepakt, schoongemaakt, de last moment opdracht van Sr Beatrice om voorbeeld filmpjes te maken werd gedaan en de koekjes met chocolade en muisjes om uit te delen werden klaargemaakt. We gingen vroeg naar het  ziekenhuis om de beamer en laptop klaar te maken. Deze waren op tijd, maar er was geen stroom. Dat werd wachten op een generator. Ondertussen zaten we ook met smart te wachten op onze begeleidster. Zij ging na ons uitje naar Kasanka onverwachts naar Lusaka en zou de woensdag voor onze presentatie terugkomen. Echter was ze de ochtend van de presentatie nog steeds niet gespot. Nu waren onze beide begeleidsters met de noorderzon vertrokken. Abrupt hebben we een nieuwe beoordelaar gezocht. De eerste dokter die we vroegen schoof de taak heel subtiel door aan de andere dokter van het ziekenhuis. Deze dokter heeft ons gelukkig uiteindelijk beoordeeld met een dikke voldoende. Dus gelukkig eind goed al goed en hebben we onze stage mooi kunnen afsluiten.

Hierop volgde een lange busreis met Marjo en Femke naar Lusaka om midden in de nacht weer aan te komen bij ons nu al vertrouwde hostel (ook al hebben we er hiervoor maar één nacht geslapen).

Zaterdag begon met weer voor het eerst een gezond, stevig en vullend ontbijt. Een lekkere fruitsundae met muesli en yoghurt. Eens wat anders dan één broodje pindakaas of pasta. De rest van de dag hebben we lekker geluierd, social media weer bijwerkt en weer eens een winkelcentrum bezocht. Een winkelcentrum helemaal versierd in de kerstsferen en met een kerstboom. Wel een beetje gek met deze hoge temperaturen. Vervolgens hebben we ipv warme chocolademelk te drinken bij de kerstboom, ijskoude smoothies gedronken bij de kerstboom met lekker eten. Onze buikjes waren overvol hierna. De dag eindigde met de langverwachte hamburger met friet. Met andere woorden: de zaterdag stond in teken van (lekker) eten.

Zondag vertrokken we naar Livingstone. Onze langverwachte vakantie om de Victoria Falls te zien en eindelijk wilde dieren te spotten. Na opnieuw een lange busreis te hebben gehad, kwamen we aan in onze mooie hostel. We gingen vroeg op stok om de volgende ochtend vroeg te starten met onze safari in het op één na kleinste park van Zambia. We werden opgehaald in een mooie open safari wagen. Met behulp van kleine schietgebedjes hebben we bijna al dieren die er te zien gezien. 
- puku's
- impala's
- nijlpaarden in het water
- een dikbil nijlpaard op het land van heel dichtbij
- krokodilletje
- zebra's
- pumba's (zwijn)
- giraffen
- olifanten (in een split second)
- en van dichtbij neushoorns

Onze ochtend kon niet meer stuk. Na de safari moesten we ons visum verlengen, want deze was verlopen. Eigenlijk waren we hier al te laat mee en mochten we officieel niet naar Livingstone reizen. Met samengeknepen billen in de bus hebben we de reis wel gemaakt. Zonder enige moeite werd met weinig werklust ons visum verlengd. Na een souvenirtjesjacht hebben we een verfrissende duik gemaakt in het zwembad om ons vervolgens klaar te maken voor de sunset cruise over de Zambezi rivier. Op de boot hadden we het bovendek ons eigen gemaakt. Zittend in onze stoelen met de benen gestrekt over de railing genoten we met onze gin-tonic en eten van het uitzicht, de nijlpaarden en krokodillen. We konden gratis zoveel mogelijk drinken en eten als we wilden. Hier maakten wij natuurlijk heel bescheiden gebruik van.

Na deze onvergetelijke mooie avond stond er nog één wens op onze lijst. Het bezoeken van de Victoria Falls. De watervallen waren nog niet goed gevuld met water, omdat het regenseizoen pas net is begonnen. Desondanks was het uitzicht spectaculair! Onze gids heeft ons van alles verteld over de watervallen en heeft vele foto's van ons heeft gemaakt op de mooist plekken, bijvoorbeeld met een regenboog op de achtergrond. Ook zijn we naar de boiling pot gelopen. Dit is een plek waar al het water samenkomt en waar je op de brug uitkijkt die Zambia met Zimbabwe verbindt. Het was een flinke daling van 600m door prachtig regenwoud en palmbomen. Beneden aangekomen hebben we genoten van het uitzicht voordat we aan de klim naar terug boven begonnen. Na een pittige klim kwamen we allemaal bezweet boven aan, opgelucht dat we het achter de rug hadden. Toch waren we blij dat we het hadden gedaan. Ondertussen werden er ook nog apen gespot, waarvan er een zo brutaal was om het colaflesje van Roos af te pakken! 
Na weer een souvenirtjesjacht vertrokken we met de bus naar Lusaka, waar we onze allerlaatste en relaxte dag in Zambia hebben gehad. 

 

This is it, time to say goodbye and hello Nederland! Wij hebben een geweldige ervaring beleefd in Zambia!