Call the midwife

Cungulo mukwayi!

We zijn een aantal dagen verder en zijn heel wat bevallingen en ervaringen rijker. Donderdagochtend om 8 uur begon onze eerste dienst en we vielen gelijk met onze neus in de boter. Er lag een vrouw op de labour ward met een heel klein buikje. Men dacht dat ze 28-30 weken zwanger zou zijn, hier weet je het namelijk nooit zeker. Het einde van de bevalling was al bijna in zicht en een half uur later werd er een heel klein kindje gelanceerd. Hij woog maar 700gr. Het mannetje huilde na de geboorte direct, maar stopte daarna. Wij konden onze eerste beademingssessie ooit beginnen. We hebben er alles aan gedaan om het leven van dit kleintje te redden. Zijn overlevingskans was 50/50. De volgende ochtend kregen we het nieuws dat hij helaas de nacht niet had overleefd. Het was geen leuk begin van onze stage, maar wel heel erg leerzaam. 

De volgende ochtend mochten wij de zwangerencontroles doen, wat hier echt aan de lopende band gaat. Wat een voorlopers: ze doen hier aan centering pregnancy (groepscontroles voor zwangeren)! Echter is het hier niet om de kwaliteit van zorg te verbeteren, maar om zo veel mogelijk zwangeren in korte tijd te zien. Wij hebben geholpen als administrator en daardoor werd er al snel 3u werk bespaard.

In het weekend gingen we over hobbelige wegen, langs het drassige moeras en door de mooie natuur  een dagje naar Kasaba. Onze begeleidende zuster vierde haar 25-jarige jubileum als zuster/non. Wij verwachtten een groot feest, maar er bleek een 3 uur durende lange ceremonie in de kerk te zijn in Bemba met veel katholieke rituelen op z'n Afrikaans. Nienke was de gelukkige en mocht meedoen. Ze kreeg een traditionele omslagdoek om en moest dansend, tussen een rij van andere dansende vrouwen naar voren in de kerk om de zuster te feliciteren. Na de ceremonie barstte het echte feest los met lekker eten, gemaakt door de nonnen, en veel mooie Afrikaanse muziek en dans. Het was een geslaagde zaterdag. Wij als stijve Hollanders hebben ook een poging op de dansvloer gewaagd, wat voor veel vermaak voor de Zambianen heeft gezorgd.

Zondag dachten wij een dagje vrij te hebben... We begonnen met uitslapen, rustig ontbijten en douchen, totdat de rust werd verstoord! Er was een emergency in het hospital! We mochten bij 2 keizersnedes zijn. De eerste keizersnede was spoed en het kind kwam niet goed ter wereld. Bij onze tweede bevalling moesten we dus meteen weer beademen. Na 2u lang te hebben beademend heeft helaas ook dit kindje het niet overleefd. This is Africa: TIA! De moed zonk ons langzaam in de schoenen, are we bad luck? De avond en de volgende dag maakten het gelukkig goed. Er werden veel gezonde kindjes geboren. Echter hebben we ook een fluxus post partum gezien (bloeding na de bevalling), dit is zeer relevant voor ons project! 

Ondertussen zijn we heel wat Zambiaanse feitjes over de zwangerschap verder:
* In Zambia worden alle vrouwen gestimuleerd om in het ziekenhuis te bevallen, zodat ze de zorg krijgen die ze nodig hebben. Thuisbevallingen worden hier niet gestimuleerd, maar juist gestraft. Als een vrouw hier thuis bevalt, moet zij de chief een koe of geit betalen. 
* Vrouwen dragen tijdens de zwangerschap geen armband en zitten niet dicht bij een deurpost. Ze hebben dan het gevoel dat ze iets afklemmen en denken dat ze daardoor een obstructie bij de bevalling veroorzaken. 
* Als het kind geboren wordt met de navelstreng om het nekje, ziet de vrouw dit als een teken dat haar man is vreemdgegaan. Dit is niet uit hun hoofd te praten. 
* Af en toe gebruiken vrouwen hier bush medicatie om de bevalling op te wekken. We hoeven dus niet raar op te kijken als we takjes of bladeren in de vagina ontdekken als wij vaginaal onderzoek doen.

Vandaag zijn we begonnen met promotie voor onze training en morgen beginnen de zes volle werkdagen met training geven! Wij vermaken ons in Afrika!